Irmegarda
oceń imię:
Irmegarda — imię żeńskie pochodzenia germańskiego, którego pierwszy człon to Ermen–, od germ. ermana ("wielki, wszechogarniający" — imię półboga germańskiego), występujący w różnych imionach także w innych odmiankach, np. Ermina i Irmina (ta ostatnia wykształcona z poprzedniej, z podwyższoną artykulacją pierwszej samogłoski pod wpływem –i– w następnej sylabie).
Człon drugi imienia wiąże się z germ. gardaz — "ogrodzenie, płot", goc. garda — "pleciony płot, obora", stsas. gardo, stwniem. garto — "ogród" i należy go rozumieć jako "ogrodzoną posiadłość".
Imię to notowane było w Polsce już w średniowieczu w formach Ermegardis, Irmegardis, obecnie także m.in. jako Irmgarda, Irmgard, Ermgarda, Irmengarda, Irmingarda, Irmgart, Irmgarta.
Możliwe średniowieczne zdrobnienia i formy pochodne to Emma, Imma, Ermusza, Imka, Jimka.
Irmegarda ma imieniny:
24 lutego, jako wspomnienie św. Irmengardy z Baden
20 marca, jako wspomnienie św. Irmgardy
16 lipca, jako wspomnienie św. Irmengardy z Chiemsee,
4 września, jako wspomnienie św. Irmengardy z Süchteln (Kolonii),
3 października, jako wspomnienie św. Irmgardy z Baindt,
Człon drugi imienia wiąże się z germ. gardaz — "ogrodzenie, płot", goc. garda — "pleciony płot, obora", stsas. gardo, stwniem. garto — "ogród" i należy go rozumieć jako "ogrodzoną posiadłość".
Imię to notowane było w Polsce już w średniowieczu w formach Ermegardis, Irmegardis, obecnie także m.in. jako Irmgarda, Irmgard, Ermgarda, Irmengarda, Irmingarda, Irmgart, Irmgarta.
Możliwe średniowieczne zdrobnienia i formy pochodne to Emma, Imma, Ermusza, Imka, Jimka.
Irmegarda ma imieniny:
24 lutego, jako wspomnienie św. Irmengardy z Baden
20 marca, jako wspomnienie św. Irmgardy
16 lipca, jako wspomnienie św. Irmengardy z Chiemsee,
4 września, jako wspomnienie św. Irmengardy z Süchteln (Kolonii),
3 października, jako wspomnienie św. Irmgardy z Baindt,
Pochodzenie imienia żeńskiego: łacińskie
Zdrobnienia
Popularność
Polska
Świat
Świat
Numerologia
Biorytm
Odmiana imienia Irmegarda
Imię żeńskie